Unger vier Ouge

PEDRO LENZ

Es isch di letschti Wuche vor de Wiehnachtsferie gsi. Der Lüscher,
mi Gwärbschueulehrer, het mi i ds Besprächigszimmer zitiert.
Das het nüt Guets chönne bedütte, i ha müessen aanäh, es heig
mit mine Leischtige z tüe. I ha drum nid grad di beschti Phase gha.
D Fründin het Schluss gmacht. Uf der Büez hei si mi schigganiert
und deheimen isch d Stimmig greizt gsi, sit der Vatter wäge däm
Unfau nümm het chönne go schaffe.

Ussertdäm h an i d Nase s o
gstriche vou gha vo däm ganze Coronazüg und au dene Schutzvorschrifte.
Und jetz auso no der Gwärbschueulehrer, der Lüscher, wo
seit, är wöu no mit mer rede.
I ha aagno, es chöm es zünftigs Donnerwätter vo wäge Leischtigsbereitschaft,
prueflechi Zuekunft, Konzentration, und das ganze ewige
Gliir, won i scho tuusig Mou ha müessen ablose.
Der Lüscher isch mit sire coole Coronamaske dört ghocket und ig ha
mini ou montiert gha, di genau gliichi übrigens, die wo bi üs ar
Schueu vor Abteilig «Mode und Gestalten» isch entworfe worde.
«Wüsster, worum dass i nech härebschtöut ha, Herr Fischer?»
I ha nüt gseit und a Bode gluegt.
«I ha nech wöue Frohi Wiehnachte wünsche.»
«Nume das?», han i gfrogt.
«Was heisst nume? Das isch nid wenig. Frohi Wiehnachte, es Guets
Nöis und vüu Chraft bi auem, wo der machet. I weiss, dir chöits
bruuche. I glouben a öich, Herr Fischer.»
I bi us däm Besprächigszimmer use und ha mi i d Backe gchlemmt,
zum luege, ob i tröime.
I ha nid tröimt und ha ddänkt: «Nei, der Anger! Dä weiss, wi lausig dass
bi mir aues louft. Är chönnt di gröschti Moraupredigt vor Wäut ablo,
aber nei, är seit eifach, är gloubi a mi! Das gloubi jo fasch nid!»

Aus: «Post aus Barcelona – Wienachtsgschichte in Mundart und Hochdeutsch» von Pedro Lenz und Reto Stampfli (2021, Knapp Verlag)